Küçükken hepimizin vardı sanırım kollukları?
Nasılda güvenirdik, deniz simidinden sonra bize belki de ilk özgürlüğümüzü kazandırmıştı. Artık yüzme biliyoruz , yüzüyoruz zannediyorduk ; hatta anne babalarımız bizden daha çok inanmıştı yüzebildiğimize ve öyle ki bize yüzme öğretebilme görevlerini kenara bırakmışlardı.
Peki biz ne yaptık? İyiden iyiye kendimizi ona bıraktık. Artık yüzüyorduk. (en azından öyle sanıyorduk) Ama ne oldu ?
Yüzemedik . Daha da kötüsü artık kolluğu çıkaramıyorduk , çünkü dengede durmaya çalışmadık ve bazı yapılması gereken hareketleri unuttuk. İş daha da zorlaştı. Büyüdük büyüdük ve artık kendimize su üzerinde duramadığımızı ilan ettik. İlk defa sudan korkmaya işte tam da burada başladık.
Havuzlarda da ne yazıkki hala kolluk takarak yüzme öğretmeye çalışan (aslında ebeveynlerin vaktini harcayan) eğitmenler mevcut. Ancak kolluk suyun üzerinde durmayı sağlamanın aksine suya batmanın en büyük nedeni. Kolluk, çocuğun suda dik durmasına yarayan bir araçtır. Oysa yüzme eğitiminde çocuğun suya yüz üstü yatması gerekir. Boğulma tehlikesi atlatan, kenarda oynarken kendine güvenip suya korkusuzca atlayan kolluksuz yüzemediğini görünce korkup bir daha suya girmek istemeyen çocuklarımızın hepsinin sebebi aynı : KOLLUK TAKMAK. Boğulma tehlikesi hem hayati hemde psikolojik sorunlara sebebiyet verir.
Bu nedenle çocuklarımıza kolluk kullandırmayalım. Yüzme eğitimi alırken de eğitmeninizin kolluk kullandırma hususundaki yaklaşımına dikkat edin.
DERSLERDE GÖRÜŞMEK ÜZERE.
www.yuzme.net
